Emlak Yöneticim

DAPHNE İLE APOLLON EFSANESİ 

Apollon ve Daphne, Antik Yunan mitolojisinde anlatılan bir efsanedir. Bu efsanemiz HATAY'a aittir. Efsaneye göre, Yunan deniz tanrısı Peneus'un kızı Daphne'ye Apollon âşık olmuştur ama bu aşk umutsuzca aşıktır. Daphne, Nehir Tanrısı Peneus’un güzeller güzeli bir su perisidir. Defne anlamında, çekici, alımlı, güzeller güzeli bir kızdır. Herkes peşinden koşmakta ve hayrandır. Ölümsüzlüğü, bilgeliği, bolluk, bereket, zafer ve kahramanlık anlamlarına gelmektedir. Apollon ise Zeus'un oğlu ışık tanrısıdır. 

Zeus’un oğlu Işık Tanrısı Apollon, ırmak kenarında genç ve güzel bir kız görür. Bu eşsiz güzelin adı Daphne’dir. Apollon onunla konuşmak ister. Fakat Defne, Işık Tanrısından kaçmaya başlar. O kaçar, Apollon kovalar; bir taraftan da “kaçma, seni seviyorum” diye bağırır. Defne ise korkuya kapılır ve kaçmaya devam eder. Apollon’a gelince, bu güzel periyi mutlaka yakalamak istemektedir. Aralarındaki mesafe gittikçe kısalır ve bir an gelir ki Defne, Apollon’un nefesini saçlarının arasında duyar. Artık kurtuluş imkânı kalmadığını anlayan Defne, birden durur ve ayağı ile toprağı kazıyarak şöyle bağırır: “Ey toprak ana, beni ört, beni sakla, beni koru.” Bu içten yalvarış üzerine Daphne, organlarının ağırlaştığını, odunlaştığını hisseder. Göğsünü gri bir kabuk kaplar, kokulu saçları yapraklara dönüşür, kolları dallar halinde uzar, körpe ayakları kök olup toprağın derinliklerine dalar ve bir DEFNE ağacı oluverir. Bu manzara karşısında şaşıran Apollon, Defne’nin ağaç oluşunu hayret ve üzüntü ile seyreder. Sonra da sarılır ve sert kabukları altında hâlâ çarpmakta olan kalbinin sesini duyar ve şöyle seslenir: “Defne, bundan sonra sen, Apollon’un kutsal ağacı olacaksın. O solmayan ve dökülmeyen yaprakların, başımın çelengi olacak. Değerli kahramanlar, savaşlarda zafere ulaşanlar, hep senin yapraklarınla alınlarını süsleyecekler. Şarkılarda, şiirlerde adımız yan yana geçecek." Bu tatlı sözler üzerine Defne, dallarını eğerek Apollon’u saygı ile selamlar. Ve bundan sonra Daphne’nin ismi artık DEFNE olur. Bu duruma çok üzülen Apollon’un gözyaşları bugün hâlâ Harbiye’de şelaleler meydana getirmekte olduğuna inanılır. Apollon ise, Defne ağacından aldığı yapraklarla kendine bir taç yapar ve bu tacı başından hiç çıkartmaz. 

Tüm Apollon heykellerinin başında gördüğümüz Defne yapraklarından yapılmış tacın sebebi budur. İşte o zamandan beri şiir ve silah zaferi Defne dalı ile ödüllendirilir. Efsaneye göre bu olay Antakya'nın Harbiye ilçesinde geçmiştir. Bu efsanenin kanıtlarından en önemlilerinden biri Antakya Arkeoloji Müzesi'nde bulunan Apollon ve Daphne mozaiğidir. Ayrıca burada yaşayan halk, Harbiye'nin meşhur şelalelerine "Daphne’nin Gözyaşları" adını vermiştir. Üstelik bu şelaleler defne ağaçları arasından akmaktadır. Bu da öykünün Harbiye'de geçtiğini destekleyen önemli bir özelliktir. Harbiye Şelalesine gitmiş herkes orada bu efsaneyi yazılı bir şekilde görebilir.

Hatay’da Defne Ağacı ve yetiştiriciliği önemli bir yere sahiptir. Hatay’da da 50 binin üzerinde defne ağacı bulunmaktadır. Bu da efsanenin daha çok dilden dile aktarılmasına sebebiyet vermiştir. Defne çok güzel bir kokuya sahiptir. Bu nedenle Hatay’ın Defne'den yapılma Defne sabunu bulunmaktadır. Birçok insan tarafından yararları ve hoş kokusu için çok beğenilmiştir.