Emlak Yöneticim

Medeni hukuk, bireyler arasındaki özel hukuk ilişkilerini düzenleyen hukuk dalıdır. Kamu hukuku alanına girmeyen, kişilerin günlük yaşamlarını etkileyen birçok konuyu kapsar. Medeni hukuk, özel hukuk dalları arasında temel bir yer tutar ve geniş bir uygulama alanına sahiptir.

Medeni Hukukun Kapsamı

Medeni hukuk beş ana bölümden oluşur:

Kişiler Hukuku

• Kişilik hakları ve kişilerin hukuki statüsünü düzenler.
• Gerçek kişiler (bireyler) ve tüzel kişiler (şirketler, dernekler, vakıflar) ele alınır.
• Kişilerin ehliyeti, yerleşim yeri, ad ve soyad gibi konuları kapsar.

Aile Hukuku

• Aile bireyleri arasındaki ilişkileri düzenler.
• Evlenme, boşanma, velayet, nafaka, mal rejimleri gibi konuları içerir.

Miras Hukuku

• Bir kişinin ölümüyle malvarlığının nasıl paylaşılacağını düzenler.
• Yasal mirasçılar, vasiyetname ve miras payları bu alana dahildir.

Eşya Hukuku

• Eşyalar üzerindeki mülkiyet ve sınırlı ayni haklarla ilgilenir.
• Taşınır ve taşınmaz mallar, zilyetlik, ipotek gibi konuları kapsar.

Borçlar Hukuku

• Kişiler arasındaki borç ilişkilerini düzenler.
• Sözleşmeler, haksız fiiller ve sebepsiz zenginleşme borçlar hukukunun ana konularıdır.

Medeni Hukukun Özellikleri

• Genel ve Temel Bir Hukuk Dalıdır: Özel hukukun diğer dallarına temel teşkil eder.
• Tarafların Eşitliği Esasına Dayanır: Taraflar arasındaki ilişki kamu gücüne dayanmaz; eşitlik ilkesi geçerlidir.
• Kanunlara Dayalıdır: Medeni Kanun bu hukukun temel kaynağıdır. Türkiye'de bu alanı düzenleyen temel yasa Türk Medeni Kanunudur (2001'de kabul edilen güncel hali).

Medeni Hukukun Temel İlkeleri

1. Hukuki Güvenlik İlkesi: Kişilerin haklarını ve hukuki işlemlerini güvence altına alır.
2. Eşitlik İlkesi: Taraflar arasında ayrım yapılmaksızın eşit muamele görme esasına dayanır.
3. Dürüstlük İlkesi: Hukuki işlemlerde tarafların iyi niyetli olması beklenir.
4. Hakkın Kötüye Kullanılmaması: Hukuki hakların kötüye kullanılması yasaktır.

Türk Medeni Kanunu ve Tarihçesi

• Türk Medeni Kanunu, 17 Şubat 1926'da kabul edilmiş ve 4 Ekim 1926'da yürürlüğe girmiştir.
• İsviçre Medeni Kanunu esas alınarak hazırlanmıştır.
• 2001 yılında yapılan köklü değişikliklerle günümüz ihtiyaçlarına uyarlanmıştır.